منم زینب که بی دلدار مانده ست
به قلبم خون به چشمم خار مانده ست
نگاهم خیره می ماند همیشه
به آن خونی که بر دیوار مانده ست.
. * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
آن صورت نیلی شده از صدمه سیلی
مادر ز چه رو کرد نهان از نظر من
آثار فدک از نظرم محو نگردد
ای کاش بر آن کوچه نیفتد گذر من
. * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
آن صورت نیلی شده از صدمه سیلی
مادر ز چه رو کرد نهان از نظر من
آثار فدک از نظرم محو نگردد
ای کاش بر آن کوچه نیفتد گذر من
. * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
راه آن کوچه که مسدود شده
خانه وحى پر از دود شده
آتش از بس که برافروخته بود
در و دیوار همه سوخته بود
آنچه دیدم به ظهور و به شهود
فاطمه بود در آن آتش و دود
. * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
آب و نان
حیدر که هست پس تو چرا کار می کنی
جارو مکش که سرفه امانت نمی دهد
نانی بخور، عزیز دلم آب رفته ای
این کاسه های آب، توانت نمی دهد
دنبال رنگ چهره در آیینه ات مباش
آیینه شرم کرده نشانت نمی دهد
تابوت قوس دار و عجیبی که ساختم
شرحی زحجم جسم کمانت نمی دهد
دستاس!دست فاطمه ام پینه بسته است
از خواهش من است تکانت نمی دهد
. * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
گل یاس و کی دیده تو گل خونه بسوزونن
در باغ و کی دیده بسوزونن
دل یار منو با با زخم زبون آتیش زدند
گل یاس منو تو گل خونمون آتیش زدند
. * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
فاطمیه قصه گوی رنجهاست
فاطمیه تفسیر سوز مرتضی ست
فاطمیه شعر داغ لاله است
قصه ی زهرای ۱۸ ساله ست
فاطمیه شرح دیوار و در است
دفتر در مقام سخت زینب پرور است
السلام علیک ایتهاالصدیقة الشهیدة
. * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
یا علی رفتم بقیع اما چه سود
هرچه گشتم فاطمه(س) آنجا نبود
یا علی قبر پرستویت کجاست؟
آن گل صد برگ خوش بویت کجاست؟
هرچه باشد من نمک پرورده ام
دل به عشق فاطمه خوش کرده ام
حج من بی فاطمه (س) بی حاصل است
فاطمه (س) حلال صدها مشکل است
. * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
ای کاش فدک این همه اسرار نداشت
ای کاش مدینه در و دیوار نداشت
فریاد دل محسن زهرا این بود
ای کاش در سوخته مسمار نداشت
. * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
کاش قلبم به قبرش راه داشت
کاش زهرا هم زیارتگاه داشت
. * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
بعد از این خورشید می ماند غریب ، می تراود از لبش ام یجیب . . .
. * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
حضرت حیدر به نام فاطمه حساس بود
خلقت از روز ازل مدیون عطر یاس بود
ای که ره بستی میان کوچه ها بر فاطمه
گردنت را می شکست آنجا اگر عباس بود .
شهادت حضرت زهرا (س) بر شما تسلیت باد
. * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
دکتر شریعتی:
خواستم بگویم، که فاطمه دختر محمد است.
دیدم که فاطمه نیست.
خواستم بگویم، که فاطمه همسر علی است.
دیدم که فاطمه نیست.
خواستم بگویم، که فاطمه مادر حسین است.
دیدم که فاطمه نیست.
خواستم بگویم، که فاطمه مادر زینب است.
باز دیدم که فاطمه نیست.
نه، این‌ها همه هست و این همه فاطمه نیست.
«فاطمه، فاطمه است»
.
. * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
حضرت محمد (ص) : فاطمه پاره تن من است . هر که او را بیازارد ، مرا آزرده خاطر کرده است و هر که او را شاد کند ، مرا نیز خوشحال نموده است .
. * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * * *
فاطمیه آمدوآن مونس و همدم کجاست؟ شمع میپرسد ز پروانه گل نرگس کجاست؟
در عزای مادرت یابن الحسن یکدم بیا ، تا نپرسد این جماعت بانی مجلس کجاست
.
.
.
ای تاج سر عالم و ادم زهرا / از کودکیم دل به تو دادم زهرا
ان روز که من هستم و تاریکی قبر / جان حسنت برس به دادم زهرا . . .
التماس دعا
.
.
.
در زمانیکه زمان یاد ندارد چه زمان / و مکانیکه مکان یاد ندارد چه مکان
دل من در بی یک واژه ی بی خاتمه بود / اولین واژه که آمد به نظر فاطمه(س)بود
.
.
.
دلم را با غم مادر نوشتن / غبار چادر خاکی نوشتن
خدا بر بیرق عشاق زهرا(س) / نوشت این طایفه شاه بهشتند . . .
.
.
.
غُربت آبادِ دیار آشناییها، بقیع!
همدم دیرینه غم هاى ناپیدا بقیع!
در تو حتّى لحظه ها هم بى قرارى مى کنند
اى تمام واژه هاى درد را معنى، بقیع!
.
.
.
رفتی تو و زینبت ز غم می سوزد / آتش ز نوایش به دلم افروزد
این خانه عزاخانه شود بار دگر / هر گاه نگاه خود به در می دوزد
شهادت حضرت زهرا (س) بر شما تسلیت باد
.
.
.
آنان که غمار عشق را می بازند / در سینه بنای حسرتی می سازند
بنگر به قداست و صفای گل سرخ / سادات جهان به فاطمه می نازند
.
.
.
گر بمیران مرا جانان دوباره جان دهد / می دهم صد بار دیگر جان برای فاطمه . . .
یا فاطمه الزهرا
.
.
.
از ازل تاج شرافت را به زهرا داده اند
مهر تایید شفاعت را به زهرا داده اند
آل حیدر یک طرف زهرای اطهر یک طرف
پاسداری از ولایت را به زهرا داده اند
.
.
.
من با که گویم این که بهارم خزان شده
ماهم به خاک تیره غربت نهان شده
بانوی بی نشان که به هرسو نشان ز اوست
رفت از برم به قامت همچون کمان شده
.
.
.
دل از غم فاطمه توان دارد ، نه
و ز تربتِ او کسی نشان دارد ، نه
آن تربتِ گمگشته به بَر ، زوّاری
جز مهدی صاحب الزمان دارد ، نه
.
.
.
بعد از این خورشید می ماند غریب
می تراود از لبش ام یجیب
از مشرق قلبم رسیده فاطمیه
رخت عزایم کو ، رسیده فاطمیه
شهادت حضرت فاطمه زهرا (س) تسلیت باد
.
.
.
نگاه سرد مردم بود و آتش
صدا بین صدا گم بود و آتش
بجای تسلیت با دسته ی گل
هجوم قوم هیضم بود و آتش
ایا میدانید :
